CAESARIES

CAESARIES

Graece κόμη κουριῶσα, a caedendo, hinc de viris tantum; et quidem de capite praecipue. Hanc Deo devovendi ritus, occurrit inter Naziraeatus Leges, Numer. c. 6. v. 5. Omnibus diebus voti Naziraatus sui novacula ne transito super caput eius (Naziraei) usque dum compleantur dies illi ----- sanctus esto, sinendo crescere comam, capillos capitis sui. Quod tanrâ religione observatum, ut nec unicum quidem pilum abradere vel evellere fas foret, nisi tempore voti peractô. Quô factô attondebantur oblarôque sacrificiô, votivam Caesariem, tamquam rem sacram, in peculiari Templi couclavi concremabant. Durabat autem votum fere ad certum tempus: quod si expreslum non foret, menstruum erat, uti Iudaei colligunt, ex Numer. c. 6. c. 5. Alia ratio nativorum fuit Naziraeorum, intei quales Simson primus erat, unus ex ultimis Israelitarum Iudicibus, Iudic. c. 13. v. 7. cui proin Caesaries in immensum crevit, ut in septem crines seu sertas distingui necesle habuerit, cincinni dicuntur Iudic. c. 16. v. 13. Qui dixit ei, si attexueris septem cincinnos capitis mei ad iugum textoris: et v. 19. accersivit quendam (Delila) ut abr aderet septem cincinnos capitis eius. Sed sertas proprie fuisle crinesque plexos, docet Burmannus: cuiusmodi πλοκάδας naziraeorum caesaties habuisle videtur, ut et coma Absolonis, de qua videre est 2. Sam. c. 18. v. 9. Quemadmodum senis crinibus ornatas olim matronas, apud Festum legimus, h. e. senis comatum ordinibus in funes vel sertas nexis: qui vetustissimus eatum ornatus fuit. Nempe cum mulieri ornamento sit coma promisla, viro dedecori, muliebri modô capillos promittere iubebantur Naziraei, ad maiorem sui humiliationem et abnegationem, uti docet Franc. Burmannus ad locum Numerorum cit. Quod vero modo de Caesarie Simsonis dictum, in qua symbolice inexpugnabile eius robur consistebat, id, ut plura e Sacris alia, Fabula ad Nisum transtulit Megarensium Regem, de quo Ovid. Met. l. 8. v. 9.

---- ---- cui splendidus ostro

Crinis inhaerebat magni fiduciae Regni.

Et paulo post, v. 85.

---- ---- fatali nata Parentem

Crine suum spoliat.

Ubi fatalem vocat, quod urbis regnique fata in eo consistere crederentur etc. Sed et de barba vox occurrit apud Stat. Theb. l. 2. v. 96.

Tiresiae vultus vocemque et vellera nota

Induitur, mansêre comae propexaque mento

Caesaries.

Et Ovid. de Aesculapio, Met. l. 15. v. 653.

Cum Deus in Somnis Opifer consistere visus

Caesariem longae dextrâ deducere barbae,

Et placidô tales emittere pectore voces.

Utrumque iunxit idem Statius Theb. l. 6. v. 193.

At genitor ----- -----

Inicit ipse rogis tergôque et pectore fusam

Caesariem ferrô minuit, sectisque iacentis

Obnubit tenuia ora comis. ------

Ubi ritum indigitat caedendi et funeri imponendi capillos, iisque os inprimis obnubendi, de quo ubertim scripsêre, Kirchmannus l. 2. c. 15. I. Geartius ad Silvas p. 235. Io. Wowerius ad Petronium p. 456. Delrius ad Senecae Hippolytum v. 1177. Pasleratius ad Propertium l. 1. El. 17. Alii. Vide quoque hîe passim in vocibus Caesariati, Capilli, Coma, Crinis, Funus etc. Addo hoc unum, quod Indis omnibus promissam caesariem, non sine fuco caerulei aut crocei coloris, scribit Solin. c. 65. de qua eorum, aliarumque gentium circa comam barbamque cura, vide praeter modo laudatos Auctores, Tiraquellum ad Alex. ad Alexandro Genial. Dier. l. 5. c. 18.